มินิอัลบั้มใหม่ของพัดชา
ไม่พลาดที่จะรีบไปซื้ออุดหนุน
แพคเกจเก๋ไก๋
พาลนึกไปถึงแพคเกจของศิลปินอินดี้เมื่อสิบกว่าปีก่อน
ซึ่งเดี๋ยวนี้ศิลปินอินดี้ก็ทำแพคเกจไม่อาร์ตเหมือนก่อนแล้ว
รักตัวเองก็พอ
เสียงพล่อยพล่อย
ร้องให้รู้ตัวเอง
คิดต่าง
เพียงครึ่งใจ
หนึ่งคนพิเศษ
สิ่งหนึ่งที่รู้สึกว่าพัดชาเปลี่ยนไปก็คงเป็นเสียงร้อง และวิธีการร้อง
อาจเพราะคุ้นกับวิธีการร้องตั้งแต่ตอนแข่ง AF เน้นพลังเยอะๆ
พอมาเป็น power pop girl กับ love to share ก็ยังคงใช้วิธีการร้องแบบเดิมอยู่
หลังจากนั้น พอมีอัลบั้มเต็มเป็นของตัวเอง The Miracle 6 กับ มินิอัลบั้ม Handle With Care
ก็มีการเปลี่ยนวิธีการร้องไปบ้าง มีการใช้เสียงหลบมากขึ้น แต่ก็ยังมีพลังอยู่
มาถึงมินิอัลบั้ม If i were you แมวดื้อรู้สึกว่าเสียงพัดชา flat ไปพอสมควร มีวิธีการแบ่งลมในเสียงช่วงต่ำๆ ดีขึ้น แต่ในช่วงเสียงสูงๆ แมวดื้อชอบแบบแต่ก่อนมากกว่านะ
อย่างเพลง หนึ่งคนพิเศษ ช่วงที่เปลี่ยน tempo อาจเพราะขึ้นเสียงสูง เลยทำให้รู้สึกมีพลัง แต่ “ไม่สุด”
อย่างเพลง เสียงพล่อยพล่อย ที่แมวดื้อชอบที่สุดในมินิอัลบั้มนี้ มันมีความ “ไม่สุด” อยู่พอควรเลย
อารมณ์ของเนื้อเพลง มีทั้งเศร้า แต่ในขณะเดียวกันก็เข้มแข็งอยู่ในตัว ดนตรีที่มีประมาณเครื่องสายคลอไป หากเล่นเป็นวงซิมโฟนี่ น่าจะเจ๋งมาก
แต่คอรัสค่อนข้างเยอะ ทำให้รู้สึกว่าในความเข้มแข็งนั้น ไม่ได้ยืนขึ้นมาด้วยตัวเอง
ในขณะที่เนื้อหา แมวดื้อตีความไปว่า เมื่อถึงจุดที่ดำดิ่งลงไปที่สุด เศร้าที่สุด ผิดหวังที่สุด เราจึงยืนหยัดลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่าง พูดอะไรสักอย่างออกไป
ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสให้พัดชาเซ็นปกให้อีกหรือเปล่านะ
น่าจะมีบริการส่งทางไปรษณีย์นะ
ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า
และที่เล่นเอาเหวอเลยก็ตามรูปเลย
พอจะ import อัลบั้มนี้เข้า iTunes
กลายเป็นเพลง rock อัลบั้ม songs of soil ไปซะนั่น
