NaughtyCat

สัปดาห์นี้ฉายเดี่ยว
เนื่องจากเมื่อคืน “ง้องแง้ง” กับหวานใจ
ก็เลยเงียบกันทั้งสองฝ่าย
วันนี้อยากนอน ฝังตัวอยู่ในที่นอน
ก็เลยไม่ยอมลุก ตอนเช้าไปสวนรถไฟ
สายหน่อย ก่อนที่ตัวขี้เกียจจะกัดกินเวลา ไปมากกว่านี้
ก็แซะตัวเองจากที่นอน ลุกขึ้นมาเปิดคอม
backup web ที่ดูแลอยู่
แล้วก็อ่านข่าวไปเรื่อย
รอเวลา และอารมณ์ ออกไปโดนแดดบ้าง
บ่ายโมง คือเวลาที่งัดตัวเอง ออกจากหน้าจอคอมพิวเตอร์
หยิบกล้องใส่เป้ แล้วออกเดินทาง
จุดหมายสัปดาห์นี้ คือ “ตลาดน้ำอัมพวา”

ตลาดน้ำอัมพวา
ได้ยินชื่อเสียงมานาน
เคยอ่านข้อมูลมาบ้าง
แต่ไม่รู้เป็นอะไร
วันนี้เกิดไม่อยากอ่าน ไม่อยากค้นข้อมูลซะงั้น
จำได้ลางๆ ว่า ถ้าไม่ไปขึ้นรถทัวร์ที่สายใต้ ก็ขึ้นรถตู้ตรงอนุสาวรีย์ชัยฯ ได้
ตัดสินใจตบเท้า เดินขึ้น BTS ไปยังสถานีอนุสาวรีย์ชัยฯ

เดินจดๆ จ้องๆ อยู่แถวคิวรถตู้ ที่มีมากมายเหลือเกิน
ตัดสินใจเดินเข้าไปถาม (เดาว่า) พี่คนขับรถ
เค้าบอกให้ขึ้นได้เลย พลางก็ชี้ไปยังรถตู้ที่อยู่ทางด้านหน้า
พร้อมฝากฝังคนขับรถ (คนนี้) ว่าให้พาไปส่ง “ท่ารถ” เพื่อไปตลาดน้ำอัมพวา
เรียกว่า รถตู้ต่อเดียว ไม่ถึง ว่างั้นเถอะ
เอาฟร่ะ ลุยโล้ด

พอขึ้นรถตู้ได้ ก็จ่ายค่าโดยสาร 70 บาท ทันที
หยิบหูฟัง เสียบไอโฟน เปิด Depapepe
เมฆเยอะ แต่แดดออก
ห้านาทีต่อมา รถตู้เริ่มออกเดินทาง
เสียงกีต้าร์ใสๆ ท่วงทำนองสบายๆ 
ทำให้ได้ปลดปล่อยอารมณ์
เหมือนออกเดินทางไปต่างจังหวัดไกลๆ หลบหนีความวุ่นวายในเมืองหลวง
แม้ว่าจะรู้สึกผ่อนคลาย
แต่ก็ยังมีสิ่งกังวลในใจ
อยากให้หวานใจมาด้วยจัง
….

ยี่สิบนาทีถัดมา
เราก็ออกจากเขตเมืองหลวงเสียที
คุณลุงนั่งข้างๆ ดูเกิดอาการกระวนกระวายพอสมควร
ได้ยินว่าต้องเดินทางไปสัมนาอะไรสักอย่าง
เดินทางคนเดียว
และดูเหมือน พี่คนขับรถตู้ จะไม่ให้ความสนใจเท่าไรนัก
คาดเดาว่า ก็คงตกที่นั่งเดียวกัน
– -” 

แล้วฝนก็ตกปรอยๆ ลงมากระทบกระจกหน้ารถตู้
จำได้ว่า หลายครั้งที่มา (หรือผ่าน) จังหวัดนี้
ก็จะเจอกับฝนอยู่ร่ำไป
แต่วันนี้ ไม่ได้เตรียมตัวมาลุยฝน ออกจะห่วงๆ กล้องนิดหน่อย
น่าแปลกใจว่า ฝนตกแบบแบ่งเขต เรียกว่าเขตใครเขตมัน
อยู่ๆ พอรถข้ามแยกไฟแดง มันก็หยุดซะอย่างงั้น
พอข้ามคลองอีกที ก็เจอฝนอีก
เป็นเช่นนี้เรื่อยไป
ทำให้ใจชื้นขึ้นมานิดนึงว่า ตอนที่ลงจากรถตู้ ฝนอาจไม่ตกตรงนั้นก็ได้ 😛

ผู้โดยสารหลายคน ทยอยลงกลางทางกันไปเรื่อย
หลายคน ลงตรงโรงงาน
บางคนลงตรงนาเกลือ
บางคนลงหน้าบ้านพอดี
แสดงถึงความเชี่ยวชาญในเส้นทาง
แต่สำหรับคนเมืองอย่างแมวดื้อ
นี่ตรูอยู่ตรงไหนของประเทศไทยฟร่ะ
ฮ่า..ฮ่า
ก็ยังใจเย็น เปิด Maps บนไอโฟน ดูตำแหน่งคร่าวๆ ให้พอรู้ทิศทางบ้าง

นั่งคิดอะไรเพลินๆ
พี่คนขับก็จอดรถ
คนลงไปเกือบหมด แล้วก็หันมาบอกว่าน้องลงเลย แล้วไม่พูดอะไรต่อ
ลงก็ลงฟร่ะ
ลงเสร็จ ซ้ายมือเป็นนาเกลือ ขวามือเป็นโรงงาน ฝั่งตรงข้ามเป็นทางเข้าวัด
– -”
เอาหล่ะสิ
พอลงเสร็จ รถตู้มันก็ออกไปเลย
ซวยแล้ว
ลอง tweet ดู เผื่อมีคนแถวนี้ ฮ่า..ฮ่า
น้องนักเรียน ที่มารถตู้คันเดียวกัน เดินไปลิบๆ
รีบเดินตามไป
สุดท้าย ก็พาตัวเองมาถึงตลาดแม่กลองจนได้
เห็นทางรถไฟ และตลาด ก็เลยนึกออก
ยังไง.. จากตรงนี้ ก็คงหารถกลับกรุงเทพฯ ได้ไม่ยากแล้ว

ฝนตกปรอยๆ
อยากเดินเข้าไปเที่ยวตลาดรถไฟ แต่คงไม่ไหว เปียกแน่ๆ
พยายามเดินเลาะใต้ชายคา บ้านคน ตึกแถว ไปเรื่อยๆ
ตามองหาร้านขายของ
ประมาณว่า ถ้าเจอร้านไหนขายร่ม ก็คงซื้อเลย 😛
แต่ยังไม่ทันเจอร้านขายร่ม
เจอพี่ตำรวจเสียก่อน
ตำรวจช่วยเหลือประชาชน
เดินไปถามทาง ว่าจะไปตลาดน้ำอัมพวา ไปยังไง
คำตอบแรกที่ได้
“น้องมายังไง ก็ไปทางนั้นแหละ”
– -”
ผมมารถตู้ครับพี่
“ก็นั่นแหละ นั่งรถตู้ ต่อไปอัมพวา”
แป่วว
มีทางอื่นไหมครับ
“อืม.. ก็มีนะ น้องไปทางนี้ก็แล้วกัน”
“น้องมองเห็นเซเว่นนั่นไหม”
มองตามไป เห็นป้ายจิ๋วตัวเท่ามด
“เดินไปถึงเซเว่นนั้น จากนั้นเดินตามตึกแถวไปเรื่อยๆ เจอทางแยกให้เลี้ยวซ้าย
ข้ามทางรถไฟไป จะเจออีกเซเว่นนึง จากนั้นถามคนแถวนั้นก็แล้วกัน”
โห.. เหมือนจะใกล้
โอเค.. เดิน (ตากฝน) เล่นๆ ไป
ผ่านไปสองเซเว่น (เออ.. เมืองนี้เซเว่นเยอะดี)
ไปจนถึงสี่แยก เห็นรถสองแถวจอดกันเต็ม
แต่มีหลายสายมาก
ไปสายไหนดีหว่า
ถามคุณยายขายลูกชิ้นข้างๆ ได้ความว่า ขึ้นคันนั้นเลย
ขึ้นเลย ขึ้นเลย จะออกแล้ว
แมวดื้อก็กระโดดขึ้นรถโดยพลัน
ข้างรถเขียนไว้ว่า “โรงเจอัมพวา”

ฝนตกสลับกับหยุด ไปตามพื้นที่ต่างๆ เช่นเคย
รถสองแถว พาผู้โดยสาร ฝ่าฝนไปส่ง
หลายคนลงหน้าบ้าน (อีกแล้ว)
มาได้สักระยะ ก็มาติดที่แยกไฟแดง
แมวดื้อยังไม่ทันคิดอะไร
พอรถออก หันมองกลับไป
มีป้ายเขียนเอาไว้ว่า “ตลาดน้ำอัมพวา, อุทยานร.2” เลี้ยวซ้าย
ซวยแล้วไง
รถก็ออกมาตั้งไกลแล้ว ฝนตกด้วย ลงแล้วเดินย้อนกลับไป ไม่ใช่ความคิดที่ดีแน่ๆ
คิดในใจ คุณยายไม่เห็นบอกอะไร มีความเป็นไปได้ว่า รถสองแถว อาจจะยูเทิร์นก็ได้
หรือถ้ามันเลวร้าย จนหลงหลุดโลกไปเลย
ก็นั่งคันเดิมนี่แหละ กลับไปที่เดิม ฮ่า..ฮ่า

หลังจากคิดได้ดังนั้น 
ก็ขยับตัวเอง ไปด้านในสุด (จะได้เปียกน้อยที่สุด)
รถพาเลี้ยวเข้าชุมชนแห่งนึง
มายังโรงเจอัมพวา
ซึ่งเดาว่าเป็นจุดหมายปลายทางของสายนี้
ดังที่เขียนไว้ข้างรถ
แต่ก็ยังดื้อไม่ลงจากรถ
..ก็คนอื่นไม่เห็นลงกันเลยอ่ะ..
คนขับจอดรถพูดคุยกับแม่ค้า พอหอมปากหอมคอ ก็เดินทางต่อ
เลี้ยวเข้าไปในหมู่บ้าน สักพักก็มีนักท่องเที่ยวขึ้นรถ มาเป็นระยะ
ใจชื้นขึ้นมานิดนึง
จากทิศทางที่รถวิ่ง น่าจะย้อนกลับมาทางป้ายที่บอกทางไป ตลาดน้ำอัมพวา

และแล้วก็ผ่านที่จอดรถ อุทยาน ร.2
โอ้ว.. ใช่เลย ถูกทาง
เอาไว้คราวหน้า มาแวะเที่ยวที่นี่ด้วย
รถเลยมาได้อีกหน่อย ขึ้นสะพานสูงๆ
ตาเหลือบมองลงไปที่แม่น้ำ
อ้าว.. ตลาดน้ำอัมพวา ตรงนี้นี่เอง
รีบคว้ากระเป๋า กดอ่อด ลงจากรถสองแถวทันที

มาถึง ตลาดน้ำอัมพวาจนได้
ไม่ขับรถ
ไม่เตรียมการ การเดินทาง
มาถึงได้เหมือนกัน
เดี๋ยวขากลับ ค่อยว่ากันอีกที
ตอนนี้ไปเที่ยวเล่น ตลาดน้ำอัมพวากันดีกว่า

— โปรดติดตามตอนต่อไป — 

Tags: Amphawa, Diary, Trip, Yummy, ตลาดน้ำ

Posted in Travel, Yummy | 4 Comments »