วันนี้ไปไหนมาไหหลายที่ เดินจนเมื่อยเลย
แถมเป็นวันที่ฝนตกในกทม.อีกด้วย
ร้อนมาหลายวัน ไม่ตก
พอจะออกไปไหนมาไหน
ตกซะงั้น
เริ่มจากกลับบ้าน
เอาอัลบั้มรูปรับปริญญาที่ดองไว้นานมาก (ประมาณ 4 เดือน) ไปให้น้องชาย
คือแมวดื้อไม่ได้อยู่ที่บ้านมานานแล้ว (10 ปีเห็นจะได้)
บ้านที่ลาดพร้าว
คือออกมาอยู่หอตั้งแต่ตอนเรียนที่จุฬา แล้วก็ไม่ได้กลับไปอยู่บ้านอีกเลย
นั่งรถกลับบ้าน
เหมือนบ้่านนอกเข้ากรุงเลย
ทุกอย่างมันแปลกตาไปหมด
ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า
นั่งคุยกับแม่นานมาก (ทั้งที่จริงๆ ก็คุยโทรศัพท์กันตลอด)
แม่เอารูปตอนเด็กๆ มาให้ดู แล้วก็หัวเราะกัน ขำๆ อ่ะ
แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนเด็กๆ จะดีใจมาก เวลาไปร้านศึกษาภัณฑ์ เพราะแม่จะซื้อมีดผ่าตัดให้
เวลาไม่สบาย โดนฉีดยาก็จะร้องแป้บเดียว เพราะคุณหมอจะให้ syringe พลาสติกกลับมาเล่นที่บ้าน
น่าแปลกที่โตขึ้น จะต้องมาใช้งานอุปกรณ์เหล่านี้ติดมือเป็นอาชีพ
^_________________^
แมวดื้อ
Different memory return
อ่านเรื่องตอนเด็กๆน่ารักดี
เหมือนเราเห็นเด็กสมัยนี้ ร้องไห้ แบบเด็กๆ ตอนฉีดยา
แล้วก็บอกว่า เด๋วให้วิตามินซีนะ เอาไม๊ ทั้งที่ร้องอยู่อย่างนั้นก็..พยักหน้า สองงึ่ก ประมาณว่า “เอาค่ะ”
ตลกดีนะเด็กๆ
เรื่องที่จะได้ไมีดผ่าตัดกับไซริงค์ ตลกดี ไม่น่าเชื่อ โตมาเป็นหมอซะอย่างนั้น
น่ารักจริง แฟนใครเนี่ย ชอบๆๆ
ความชอบตอนเด็กๆนี่บอกอนาคตได้เลยนะคะนี่… อิอิ