Professional

วันนี้ยังคงโดนสะกดจิตอยู่
(ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว)
สืบเนื่องจาก Photoshop World 2009 Bangkok
ที่มีโปรหลายท่านได้จุดประกายความคิดใหม่ๆ
อาจไม่ได้เป็น เครื่องมือ ซอฟต์แวร์ หรืออุปกรณ์ต่างๆ
แต่เป็นวิธีการคิด
ในการที่จะยกระดับตัวเองขึ้นไป
การยกระดับที่ว่านี้
อาจไม่จำเป็นมองเป็นการแข่งขันกับผู้อื่นเสียทั้งหมด
แต่คนที่ควรจะแข่งมากที่สุด ก็คือตัวเอง

แนวความคิดของ “นักกีฬา”
ถือได้ว่าเป็นต้นแบบที่ดี
การศึกษา และฝึกฝน
เป็นจุดที่จะทำให้เกิดการพัฒนายิ่งขึ้นไป
สิ่งสำคัญ
ไม่ใช่เพียงแค่คิด
แต่ยังคงต้องปฏิบัติด้วย

อยากเล่นกีต้าร์เก่งๆ
เอาแต่ดูยูทูเบะ ไม่ฝึกฝน ก็ไม่มีทางเล่นเก่ง
อยากถ่ายรูปสวยๆ
เอาแต่ดูเว็บรูป ได้แค่มุมมอง เทคนิคการถ่ายรูป จำได้แต่ไม่ได้ใช้งาน
เวลาไปถ่ายรูปจริงๆ ก็ยากที่จะได้รูปสวยๆ
อยากแต่งรูปสวยๆ
มัวแต่อ่านหนังสือ แต่ไม่ทำตาม
ก็ยากที่จะเข้าใจ และเรียบเรียงขั้นตอนเป็นแบบแผนของตัวเองได้

การปฏิบัติ
ถือเป็นการแข่งขันกับตัวเองอย่างหนึ่ง
ตั้งโจทย์ให้กับตัวเอง
“..อยากถ่ายรูปดวงดาว”
แบกขาตั้งกล้อง ปีนขึ้นหลังคาบ้าน
ลองถ่ายรูปดู
คืนนี้ถ่ายไม่ได้ พรุ่งนี้ลองใหม่
พรุ่งนี้ถ่ายไม่ได้ มะรืนนี้ลองใหม่
ลองจนกว่าจะได้
หากได้จนเป็นที่พอใจแล้ว
ถือว่าแข่งขันกับตัวเองจนชนะ
เป้าหมายต่อไป ก็คือแข่งขันกับผู้อื่น
หาตัวกระตุ้นความคิด ความสามารถต่อไป
เมื่อนั้น
ความเป็น Professional
จะปรากฏให้เห็นเอง
ไม่จำเป็นต้องยกตนว่าเป็นโปร
ไม่จำเป็นต้องมีใบประกาศนียบัตรแข่งขันต่างๆ เต็มไปหมด
ไม่จำเป็นต้องรู้ทุกอย่าง
แต่ควรหาคำตอบในสิ่งที่ไม่รู้
หรือคิดว่ายังรู้ไม่ชัดเจน
จงคิดว่า
ความรู้ที่มีวันนี้
พรุ่งนี้มันก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว
จงหาความรู้ใหม่ๆ พัฒนาตัวเองในทุกๆ วัน
อย่ารอให้เวลาผ่านไป
แล้วหันกลับมานึกว่า
“เด็กสมัยนี้เก่งกันจังเลยเนอะ”
นั่นเป็นเพราะเราได้ “หยุด” พัฒนาตัวเอง
จนทำให้คนอื่นนั้นแซงหน้าไปกันหมดแล้ว

สู้เค้า.. โกกุลไฟว์