“แมวมองปลากระป๋อง”
อาจเป็นสำนวนที่หลายคนอาจเคยได้ยิน
(เดาว่าเด็กๆ สมัยนี้ อาจไม่ค่อยได้ยินกันแล้ว)
แต่วันนี้แมวดื้อไม่ได้มาคุยถึงเรื่องสำนวนนะ
แต่ว่ากันถึง “ปลากระป๋อง” จริงๆ
ถ้าเช็คอายุกันจริงๆ สมัยโน้น..นน (เสียงก้องๆ)
อาจจะได้ยินแค่ชื่อ ปลากระป๋องตราโรซ่า
แล้วก็มี ปลากระป๋องตามสามแม่ครัว ออกมาให้ติดหัว
อันเป็นที่มาของคำถาม
“ปลาอะไรมีหกเต้า”
“ปลากระป๋องตราสามแม่ครัวไง 3 คน ก็ 6 เต้า”
ทะลึ่ง!!
ยี่ห้ออื่นไม่ค่อยติดหัวให้คนยุคนั้นจดจำสักเท่าไหร่
ซึ่งเป็นการบ่งชี้ว่าการตลาดยี่ห้อนั้นประสบความสำเร็จอย่างมาก
จู่จู่แมวดื้อก็อยากกินปลากระป๋องขึ้นมา
ไปยืนดูใน 7-eleven ก็ไม่คุ้นยี่ห้อแปลกๆ
ก็เลยลองเสี่ยงหยิบๆ มา
ถ้าไม่เลวร้ายจริงๆ แมวดื้อก็แยกไม่ออกหรอก
ว่ายี่ห้อไหนดีกว่ากัน
(แล้วก็แยกไม่ได้ด้วย เพราะว่ากินแค่กระป๋องเดียว ฮ่าๆๆ)
ถ้าบีบมะนาว ซอยพริกขี้หนูอีกหน่อย จะเยี่ยมเลย
กินหมดแล้วก็มานั่งนึก
“คุณ..กินปลากระป๋อง ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ?”
ส่วนแมวดื้อ… นั่งนึกไปพักหนึ่ง นานจนจำไม่ได้แล้ว
ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า
