เมื่อถึงเวลาที่ต้องเก็บของ
ต้องเลือกว่าอะไรควรเก็บ อะไรควรทิ้งไป
มันมักจะมีความทรงจำมากระซิบเราว่า
“เก็บเอาไว้เถอะ”
อยู่เสมอ
ไม่ว่าทรงความจำนั้นจะแสนสุข หรือแสนทุกข์
เรามักจะลังเลในการเก็บสิ่งของต่างๆ ไว้ โดยไม่ต่างกัน
นี่คือซากอารยธรรมในช่วงมัธยมของแมวดื้อ
เพื่อนซี้ปึ้กที่ตอนนี้ไปอยู่ที่อเมริกาแบบถาวรแล้ว สั่งทำมาให้ ตอนจบ ม.6
จำได้ว่าตอนเด็กๆ ไม่หื่นนะ (ตอนนี้ก็ไม่หื่นออกนอกหน้า เอิ้ก..เอิ้ก)
แต่ไหงภาพพจน์จึงทำให้เพื่อนมองเห็นตรงจุดนี้ของเรา
ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า
กองเศษไม้ที่เห็นเป็น background ของรูป
คือพื้นไม้ปาร์เก้ที่น้ำท่วมซะจนลอยไปกับน้ำ
ไม่ว่าจะยื้อยังไงก็ไม่สามารถอยู่ในบ้านหลังนี้ได้อีกต่อไป
ได้เวลา “เลือก” เก็บความทรงจำเอาไว้
แล้วสร้างความทรงจำหน้าใหม่ต่อไป
