ย้อนไปหลายปีก่อน
ตอนเรียนอยู่ที่จุฬาฯ
แมวดื้อ
ไปไปรษณีย์แทบทุกวัน
ไปส่งจดหมาย
ไปซื้อแสตมป์
ไปซื้อของที่ระลึกต่างๆ
แล้วก็ว่างเว้นไปไปรษณีย์พักใหญ่
ก็ยังสะสมแสตมป์อยู่นะ
แต่ว่าไปซื้อตามงานมากกว่าจะไปซื้อทีที่ทำการ่ไปรษณีย์
ช่วงนี้มีของที่ส่งไปให้หวานใจ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ค่อนข้างบ่อย
เลยได้กลับมาทำแบบเดิมๆ
ซื้อแสตมป์เก็บไว้เพียบเลย
ไว้ต้องไปซื้อสมุดเก็บ
ไม่งั้นมันจะติดกัน
อาทิตย์ที่แล้วบอกหวานใจว่า
มีของที่ระลึก
เป็นตู้จดหมายในแบบต่างๆ
ตั้งแต่สมัยแรก จนถึงปัจจุบัน
ทั้งหมด 7 แบบ
ตัวละ 150 บาท
ก็อยากได้นะ
เป็นกระปุกออมสินด้วย
แต่ไม่รู้จะเก็บไว้ตรงไหน
<<ของเยอะจัด>>
เลยได้แค่ไปด้อมๆ มองๆ เกาะตู้กระจก
แล้วก็ซื้ออย่างอื่นมาแทน
ซ้ายมือเป็นที่รองเม้าท์พร้อมกระดาษ
คือดึงกระดาษออกมาเป็นแผ่นๆ เอาไว้จดได้
ไอเดียเก๋ดี พอหมดแล้วก็ตัดกระดาษ ขนาดเท่านี้ ใส่เข้าไปได้
ขวามือเป็น postcard แบบที่ใส่รูปของเราเองได้
เคยเห็นเหมือนกัน แต่ไม่เคยใช้เลย
ไว้จะลองส่งรูปสวยๆ ไปให้หวานใจ
แหม……..มันช่างตรงไรอย่างนี้
วันนี้เพิ่งไปไปรษณีย์มา ก็ไปยืนเกาะตู้เหมือนกัน
แล้วก็ อ๋ออ อันนี้นี่เองที่ต่ะเองบ่นอยากได้
เราก็ไปยืนดู แล้วสงสัย ไอ้อันขวามือเหมือนกันว่ามันคือไรอ่ะค่ะ เออ แปลกดีไปซื้อมั่งดีกว่า
จะบอกว่าที่รองเมาทืแพงอ่ะ หวานใจก็อยากได้ ตอนแรกนึกว่า… ให้เรารูปเราใส่ไป ก็จเป็นรูปเรา เป็นที่รองเมาท์เสียอีกค่ะ…ที่รองเมาท์รูปเราดีจะตาย
ไม่เอาเอารูปแมวดื้อดีกว่า 555
จะได้ ถูๆๆๆ
วู้ๆๆๆ อิจฉาคนมีแฟนจัง
กินข้าวยังต้องกดเป็นรูปหัวใจเล้ย 5555+
เคยบ้าสะสมแสตมป์และอื่นๆอยู่ 1 ช่วง
แต่ในที่สุดก็ไม่มีที่เก็บอ่ะ เลยเลิกไป ตอนนี้ยังมีอยู่เป็นถุงเลย ^__^
555+ ไดตัวเองไม่ยอมเข้าอีกล่ะ…
ข้าวรูปหัวใจ น่าร้ากกกกกก
เขียนจม. ช้าหน่อย แต่ได้อีกฟีลจริงๆ ประมาณว่า เค้าตั้งใจเขียนหาเราจริงๆเลยนะเนี่ย