เมื่อปีที่แล้ว
หลังจากได้ข้อมูลจาก www.bkkmenu.com
แมวดื้อก็ได้ไปลองใช้บริการมาแล้ว
เมื่อวานนี้
แมวดื้อไปงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ 2553
ซึ่งก็ขลุกอยู่มุมหนังสือตำราทำอาหาร
ทั้งของคาว ของหวาน ละลานตาไปหมด
อยากได้ทั้งนั้น
แต่ด้วยที่อยู่ปัจจุบันไม่สะดวกในการทำอาหารนัก
ก็เลยตัดสินใจเลือกซื้อเล่มที่อยากได้จริงๆ ดีกว่า
แมวดื้อค่อนข้างแปลกใจผู้รักการอ่านอยู่สักหน่อย
คือบางร้าน หนังสือก็ดี ราคาก็ลด แต่กลับไม่มีใครเข้า
ไปมุงกันอยู่แต่ร้านที่คนเยอะๆ
ทั้งๆ ที่หนังสือหลายเล่มก็เหมือนกัน
แมวดื้อรู้สึกว่ามันขัดๆ ยังไงก็ไม่รู้
คือการอยากอ่านหนังสืออะไรสักอย่าง มันเริ่มจาก “ความอยาก” ของตัวเอง
ไม่จำเป็นต้องรอให้คนอื่นบอกว่าดี แล้วค่อยอ่าน
หากเป็นเช่นนั้น ก็แทบจะไม่ได้ความรู้ในเชิงลึก (ที่ตนสนใจ)
หรืออรรถรสในการอ่าน
มีเพียงอย่างเดียวก็คือ
ได้บอกคนอื่นว่า “ฉันอ่านแล้วนะ”
แค่นั้น
ร้านค้า สำนักพิมพ์ต่างๆ ที่มาออกบูธนั้น
มองง่ายๆ ก็เรียกได้ว่าเป็นคอเดียวกันแล้ว
คือรักในการอ่าน
เดินเข้าเยี่ยมชม พูดคุยกับเจ้าของหรือพนักงานบ้าง
บางครั้งจะได้เกร็ดความรู้ติดตัวกลับบ้านไปแบบไม่ต้องเสียสตางค์
เดินอยู่จนเริ่มร้อน (มาก)
ก็เลยออกจากงาน นั่งรถไปที่แยกอโศก
เป้าหมาย ร้าน Coffee alley
ตั้งใจว่าจะนั่งจิบกาแฟ ฟังเพลง ทำงานไปเรื่อยๆ รอหวานใจ
ร้านยังคงน่ารักเหมือนเดิม
สามารถสั่งชุดอาหารเช้าตอนบ่ายแก่ๆ ได้
เปิดเพลงป๊อบฟังสบายง่ายๆ
นั่งแช่ได้ เสียบปลั๊กได้
โอ้ว..นี่มันร้านกาแฟในฝัน
ขณะนั่งทำงานอยู่
(แมวดื้อหันหน้าเข้ากำแพง ข้างตู้ไอศกรีม)
ก็ได้ยินเสียงเม้าท์มอยทางด้านหลัง
สองหนุ่ม (เดาว่าชายจริง) เม้าท์เรื่อง MacBook กันใหญ่
แมวดื้อก็แกล้งไม่ได้ยิน นั่งฟังเพลงไปชิลๆ
“ใช้แมคบุ๊ค..แล้วมันผิดตรงไหนฟร่ะ”
ผิดตรง “หล่อ” ไง 55555 ❓