วันนี้ต้องรับกลับจากหัวหิน
เพื่อมาดูละครเวที “กินรีสีรุ้ง”
นั่งรถตู้เหนื่อยๆ มาเจอแอร์เย็นๆ
แทบจะหลับ
เอิ้ก..เอิ้ก
แมวดื้อรู้สึกเฉยๆ กับบทละครเรื่องนี้นะ
เพลงก็ออกมาตามมาตรฐาน
เจมส์แสดงได้ฉีกบทบาทดี
ดูแล้วลืมไปเลยว่าเป็นเจมส์
เหมือนนั่งดูเจ๊มัมอยู่ตลอดเรื่อง
== เพลงละครเรื่องนี้ หา+แกะมาได้ประมาณนี้ ==
เราเป็น..อย่างที่เป็น ภาพที่เธอเห็น.. เรือนและร่างเย้ายวน
มายา..น่าเชิญชิด โฉมประดิษฐ์ล้วน.. ชวนฉงนหัวใจ
เรายิ้มหวาน.. แม้ว่าเราจะสุขจะเศร้าสักเพียงไหน
ยิ้มหวาน ไม่มีหวั่นด้วยแสงวิบวับและวาบไหว
ในชุดสุดเลิศหรู เชิญสิเปิดดู แล้วจะรู้ว่าเรา เป็นเรา
หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด กินรีสีรุ้ง อ๋า…
เรายิ้มหวาน.. แม้ว่าเราจะสุขจะเศร้าสักเพียงไหน
ยิ้มหวาน ไม่มีหวั่นด้วยแสงวิบวับและวาบไหว
ในชุดสุดเลิศหรู เชิญสิเปิดดู แล้วจะรู้ว่าเรา เป็นเรา
========
ฉัน..นี่แหละเป็นฉัน ไม่ต้องชื่นชม..และไม่ต้องเห็นใจ
เพลง..ที่บรรเลงไว้ ใครไม่อยากฟัง ฉันว่าดังเพราะดี
จะทำไม.. ถ้าฉันรักจะปักขนนกและเลื่อมสี
ทำไม.. ไม่ลองเปลี่ยนมุมมองให้ต่างไปจากนี้
========
เพราะเรามีเพียงวันนี้ อย่ามัวไปคิดเสียดายวันที่ผ่านมา
เพราะเรามีเพียงวันนี้ และวันข้างหน้ามันยังห่างไกล ห่างไกล ห่างไกล
* รักมั่นในวันที่มี และทำวันนี้ให้ดียิ่งกว่าวันไหน
ทุ่มเทไปจนสุดใจ จะมีวันไหนดีเท่าวันนี้ วันนี้ วันนี้
ลืม…ให้หมดจากใจเรื่องในวันวาน
รอ….ไว้ก่อนพรุ่งนี้อีกนานจะมา
(* ซ้ำ)
แมวสองตัวล่าสุดเหมือนเต้นในละครเวทีเลย แบบว่า…ตรงกับเพลง “เราเป็นอย่างที่เราเป็น”…” ตรงดี 55
เราก็เฉยๆ แต่ชอบความรักของจอร์ชกับอีซี่..น่ารักดี ชอบเพลงอีกเพลงที่ตะเองไม่ได้เอามาลงจ้ะ เพลงนั้น อ่ะเพราะ
ล๊าาา ลา ลาา ลาาาาา…..