วันนี้แมวดื้อกับหวานใจ
ไปกินข้าวกันที่ร้าน “ป๋านึก” กันอีกครั้ง
เพราะแมวดื้ออยากกินส้มตำไก่ย่างขึ้นมา
ฝนตกพรำๆ
ตั้งหน้าตั้งตากินอย่างเดียวเลย
ไม่มีการถ่ายรูปใดๆ ทั้งสิ้น
ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า
พอเรียกให้พนักงานเช็คบิล
พนักงานก็เดินถือบิลมาจนถึงโต๊ะ
แล้วก็มาเหลือบมองในบิลว่ายอดเท่าไหร่
ถึงกับโพล่งออกมาว่า
“โห.. มากันสองคน เท่านี้แน่ะ”
ใครจะคิดว่ากินส้มตำ ไก่ย่าง
ราคาปกติ ไม่ได้หรูหราอะไร
ไม่มีแอลกอฮอล์
ไม่มีเมนูอาหารพิเศษแต่อย่างใด
จะมียอดบิลสูงกว่าปกติ
ซึ่งแรกๆ หวานใจเองก็แปลกใจบ้างเหมือนกัน
แต่หลังๆ เริ่มรู้นิสัยของแมวดื้อ (ที่จริงก็เป็นทั้งครอบครัวนะ)
ที่ชอบสั่งอาหารมาเยอะๆ
คือรวมๆ แล้ว ยอดมันก็ถึง (จริง) อ่ะ ไม่มีบิลที่แอบยัดรายการอาหาร มาแต่อย่างใด
แต่พนักงานเค้าคงไม่ค่อยได้เจอมั้ง
หลายต่อหลายครั้ง
ที่แมวดื้อไปกินข้าวกับหวานใจ
หรือแมวดื้อไปกินข้าวกับน้องลูกพรุน
สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ
ทั้งที่กินกันแค่สองคน
ส่วนโต๊ะข้างๆ มากันหลายคนแต่กลับสั่งอาหารน้อยกว่า
และส่วนใหญ่ก็กินจนหมดนะ
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สอง ที่ได้ยินเต็มๆ ต่อหน้าเลย
ครั้งก่อนก็เป็นที่ viet cuisine
ที่นั่งกินกันอย่างไม่สะทกสะท้าน ทั้งที่ไฟดับ
แถมยอดก็พุ่งไปถึงพันกลางๆ
(แมวดื้อกับหวานใจนั่งกินกันสองคน)
