คืนวันเสาร์นอนไม่เต็มอ่ิม
เพราะวันอาทิตย์มีมีตติ้ง tic
ก็เตรียมโน่นเตรียมนี่ ของรางวัล
เตรียมข้อมูล ที่เดาว่าน่าจะมีคนถามแน่ๆ
เผาแผ่น DVD โปรแกรมให้หวานใจ
เตรียมกล้อง เผื่อจะตื่นเช้าออกไปถ่ายรูปก่อน
แพลนอะไรไว้ในหัวเต็มไปหมด
ตื่นขึ้นมา ก็ไม่สายมากนะ แต่รู้สึกว่าหากต้องรีบๆ ทำอะไรตามแพลนไปเสียทั้งหมด
ตัดอะไรที่ไม่สำคัญออก ตาม priority ดีกว่า
สรุป ตอนเช้าไป survey ร้าน kakoa cafe’
นัดกำชับหวานใจไว้ให้มาตอนเช้า
จะได้มีเวลานั่งไปเรื่อยเปื่อยก่อนไปมีตติ้ง
สรุป หวานใจมาสาย
-อด-
มีตติ้ง tic
ขลุกขลักนิดหน่อย
ก็สถานที่เปิด แล้วก็ดูไม่ขลังเท่าไรนัก
คนเข้าออกมีตติ้ง เดี๋ยวหายไป เดี๋ยวกลับมา
ตั้งใจว่าไม่จะทำเป็นไอโฟนคลินิกให้
สุดท้ายก็อดสงสารไม่ได้
เอาไอโฟนมาแก้ให้เค้าสองเครื่อง
นั่งทำจนถึงตีสองก็ยังไม่ได้ แต่ต้องนอนแล้ว เพราะตอนเช้ามีผ่าตัด
เช้าวันจันทร์
ตื่นมายังเบลอๆ อยู่ เหมือนไม่ได้หลับ เพราะสมองยังคิดหาวิธีแก้ไอโฟนอยู่
ผ่าตัดเสร็จ ก็เริ่มมีโทรศัพท์มาจากสมาชิกมีตติ้ง
ถามปัญหา ถามถึงไอโฟนที่ฝากไว้ ฯลฯ สารพัด
วันนี้เหมือนไม่มีสมาธิทำอย่างอื่นเลย
นั่งแก้ไอโฟน ตอบคำถามไอโฟน
พอมีเคส มันก็หลุดไปได้นิดนึง แต่แป้บเดียว ก็กลับมาเหมือนเดิมอีก
เริ่มปวดหัวหล่ะ
เดี๋ยวต้องถอดปลั๊กตัวเองสักที
ไม่งั้น RAM จะเต็ม เพราะ CPU สมองทำงานอยู่ตลอดเวลา
สุดท้ายก็ hang
กว่าจะ restart ได้ ก็หลายวันอยู่นา
เอิ้ก..เอิ้ก
ถ้าเหนื่อยก็พักนะ หมอ
เราสงสารต่ะเองมากกว่าอ่า….
เหนื่อยจะแย่แล้ว ยังต้องมาทำโน่นทำนี่ให้คนอื่น
แล้วไหนทำไม่ดี ยังจะโดนด่าอีก…เฮ้อ…น่าจ๋งจ๋าน
จัด meeting ทีไร เสียสุขภาพกาย (และใจ) ทุกที สงสัยหมอต้องเลิกจัดแล้วมั้งเนี่ย หรือไม่งั้นก็จัดแบบไม่ต้องเป็นทางการ จะได้มีแต่เพื่อนสนิทก็พอครับ หมอจะได้ไม่ต้องเครียดมากอะครับ
d