พอตะวันเริ่มคล้อย
ยืนตรงเคารพธงชาติกันแล้ว
ก็เก็บของ ออกจากที่พักไปยังเวที
Hua Hin Jazz Festival 2009
กันทันที
โดยวงที่พวกเราเลือกจะดู อยู่ที่เวทีริมหาดทั้งหมด
ก็เลยไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมาสักเท่าไหร่
ดูจากจำนวนรถที่วิ่งเข้ามาในเมืองค่อนข้างหนาแน่น
ซึ่งแน่นอนว่าหาที่จอดรถลำบากพอสมควร
ส่วนเดอะแก๊งค์ของพวกเรา ใช้บริการรถแทกซี่
พอใกล้ถึงบริเวณจัดงาน ก็กระโดดลงเดินเล่นกันตามระเบียบ
จากข่าวทางด้านไม่ค่อยดีของงานนี้
(หลายคนเรียกกันว่า “งานขี้เมา สูบบุหรี่ ฟังแจส” )
ประกอบกับข่าวไข้หวัดใหญ่ 2009
ที่พบผู้ป่วยมากขึ้น ในกทม. และ พัทยา
ทำให้พวกเรา “เดา” จำนวนคนที่มาร่วมงาน
..คงจะไม่มากสักเท่าไหร่..
ช่วงเดินดูร้านค้าที่มาเปิดบูธระหว่างทางเดินไปยังเวที
คนก็ดูไม่เยอะ
แต่พอได้เหยียบทรายเท่านั้นแหละ
โหย.. คนนั่งกันเยอะมาก
อารมณ์ประมาณว่ามาดูหนังกลางแปลงกัน
คือคนเยอะมาก
แบ่งชายหาดเป็นสองส่วนคร่าวๆ
ส่วนแรกเป็นส่วนเวทีการแสดง
มีโต๊ะสำหรับ “ผู้ใหญ่” ตามที่คนจัดงานเขาบอก
ด้านนึงเป็นทะเล อีกด้านเป็นโรงแรมที่ให้การสนับสนุน
ว่ากันง่ายๆ ส่วนนี้เป็นส่วนไฮโซแล้วกัน
อีกด้านหนึ่ง
มีผ้าใบขนาดใหญ่ ยิงภาพจากการถ่ายทอดสดออกมา
ระบบเสียงอาจไม่ดีเด่นมากนัก พอฟังรู้เรื่อง
แต่ไม่ต้องไปเบียดเสียด ลุ้นว่าจะกินทรายเมื่อไหร่ ที่มีคนลุกเดินออกมา
อากาศเย็นสบายๆ ฟ้าแล่บเป็นระยะให้ลุ้นว่าฝนจะตกหรือไม่
แมวดื้อเดินนำเดอะแก๊งค์ ลัดเลาะตามเส้นทาง staff
เข้าไปยังด้านข้างเวที ในส่วนไอโซได้สำเร็จ
ก็ไม่เห็นมีใครว่าอะไร (จริงๆ แล้วจะหยิบเบียร์จากลังของศิลปินก็ยังได้เลย)
หวานใจทำตัวกลมกลืนไปกับคนที่มานั่งฟังอยู่แถวนั้น
ส่วนแมวดื้อกับน้องลูกพรุน ประกอบกล้องเสร็จ ก็ไม่มีใครสนใจ
(หลงคิดว่าสื่อ)
งานนี้เป็นอีกงานที่แมวดื้อเดินเข้าไปหน้าเวที.. ถ่ายรูป
แล้วเดินออกมาข้างหลัง จิบเบียร์ เต้น..เต้น ร้องตาม
อย่างไม่สนใจใคร
รู้สึกอึดอัดกับตากล้องหน้าเวทีเหมือนกัน
ที่ไม่ยอมขยับไปไหน จะบังคนอื่นทำไมกัน
ถ่ายรูปเสร็จก็ออกมาสิ
รูปถ่ายมาพอสมควร
ตามกำลังที่พอไหว
มืน..มืน ไปกับแอลกอฮอล์เล็กน้อย
เอิ้ก..เอิ้ก
ซึ่งรูปก็คงเป็น “ของแถม” ที่ติดไม้ติดมือกลับมา
สิ่งที่ได้รับจริงๆ ก็คงไม่พ้น
ความสนุก เฮฮา ร้องเพลง
ได้แชร์สิ่งดีๆ กับคนที่เรารัก
แค่นั้นก็ถือว่าคุ้มกับการเดินทางไปแล้ว
วงดนตรีวงแรกที่เล่นอยู่ ตอนที่พวกเรามาถึง
ก็คือ ดูบาดู
เคยได้ยินลูกหว้าร้องสดแล้ว เมื่องานเปิดตัว ChillFM
เสียงใสดี (หวานใจชอบใหญ่เลย)
และแล้วก็เชิญแขกรับเชิญขึ้นมา
~ ลุลา ~
แมวดื้อรีบวิ่งไปหน้าเวทีทันที
สะดุดรากไม้ เกือบลงไปนับเม็ดทรายแล้ว
เอิ้ก..เอิ้ก
แม้หวานใจจะไม่ค่อยชอบ “เสียงต่ำ” ของลุลา
แต่ก็ยังร้องตามทุกเพลง
ส่วนแมวดื้อหน่ะเหรอ เต้นตามไปกับลุลาตลอด
ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า
และแล้วก็มาถึงวงที่หวานใจรีเควส
เป็นจุดประสงค์หลัก ในการมางานนี้เลยก็ว่าได้
นั่นคือ mocca วงจากอินโดนีเซีย ที่น่ารักมาก
Arina Ephipania Simangunsong
ที่เป็นนักร้องของวง ร้องเพลงเก่ง เล่นฟลุ๊ต แล้วก็เอนเตอร์เทนต์คนดูได้ตลอด
พูดภาษาอังกฤษในแบบที่ฟังได้ง่ายมาก
ส่วนคนอื่นๆ หนุ่มๆ อีกสามคน ก็เล่นดนตรีอย่างมีความสุขมาก
มือเบสกับมือกีต้าร์ก็เต้น/วิ่งไปรอบๆ เวที
ช่วงท้ายของการแสดง ก็มีการให้แฟนเพลงขึ้นไปเต้นบนเวทีกับ Arina ด้วย
หลังจาก Mocca แสดงเสร็จ
พวกเราก็เดินทางกลับ
เพราะเริ่มหิวกันแล้ว แถมยังทิ้งท่านแม่ไว้ที่พักคนเดียวด้วย
ป.ล.
สำหรับใครที่ยังไม่เคยฟัง Mocca
แนะนำให้ฟังเพลง My Only One
ฟังรอบเดียวก็ร้องได้
ฟังแล้วก็อยากเต้น
.. this song make me happy ..
รูปสวยเพลงเพราะมากเลยจ้าา 😆 😆
รูปดูอยู่ใกล้มากๆเนอะ มีความสุขที่สุดเลย แม้จะนั่งดูคอนฯคนเดียว แต่ก็ไม่รู้สึกเหงาเลย 55มีคนสั่ง sms มากวนตลอดๆๆ หันไปก็ยืนยิ้มกึ่มๆ อยู่ข้างหลัง…ขำ ขำ 😥 😥
ดีใจที่ต่ะเองชอบ Mocco เหมือนเราแล้นนน สนุกดีเนอะ ไว้ไปใหม่