เช้าวันหยุดที่อากาศเย็นๆ
ไม่มีแมวตัวซนมาปลุกอย่างเช่นเคย
แมวดื้อไม่อยากลุกจากที่นอนเลย
แต่ก็แอบอู้ไม่ไปทักทายพระอาทิตย์ตอนแสงแรก
พอตื่นแล้วก็รีบตรงดิ่งไป ณ ริมหาดเลยทีเดียว
ลมเย็นๆ กับเสียงคลื่นแตกฟองเบาๆ เป็นระยะ
ทำให้เราปล่อยความคิดไปได้เรื่อยๆ จนลืมเวลาที่เดินไปช้าๆ
โต๊ะตัวเก่า กับภาพที่คุ้นตา
ภาพความทรงจำ การผจญภัยเล็กๆ ของแมวดื้อเมื่อปีก่อนโน้น ฉายซ้ำ
เมื่อเห็นกำแพงไม้ที่อยู่ตรงหน้า
แมวดื้อเดินตัดป่าย่อมๆ อันมืดมิดออกสู่ทะเล เพื่อมาเซอร์ไพรส์ติตี้
ติตี้ตัวสั่นและน้ำตาซึมเมื่อเห็นแมวดื้อจากตรงนี้
มื้อเช้าง่ายๆ กับบรรยากาศเงียบๆ ไม่วุ่นวาย
เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของ Brassiere Beach
ทำให้ติตี้หลงรักที่นี่และอยากจะมาเติมพลังชีวิตในทุกๆ ปี
หลังจากมื้อเช้าสิ้นสุดลง
สมองก็ได้ทำงานวางแผนสำหรับมื้อเที่ยงทันที
เอิ้ก..เอิ้ก
ติตี้แพลนว่าจะไปตลาดน้ำเอาไว้อยู่แล้ว
แมวดื้อก็ช่วยหาข้อมูลเพิ่มเติม เพราะจำได้เคยอ่านผ่านตาว่าตลาดน้ำที่หัวหินมีอยู่หลายแห่ง
ซึ่งจริงๆ หากคนที่ชื่นชอบตลาดน้ำ ตลาดเก่า ตลาดโบราณ แบบแมวดื้อ
ก็คงจะเดาออกว่า “หัวหิน” เมืองชายหาดขึ้นชื่อนั้น ไม่น่าจะมี ตลาดน้ำ “ดั้งเดิม” เป็นแน่
แน่นอนว่า เราจะนึกไปถึง “ตลาดประดิษฐ์” หรือ “ตลาดสตูดิโอ”
ที่เซตทุกสิ่งอย่างขึ้นมา มีร้านอาหาร ร้านค้าจริง มีพ่อค้าแม่ค้าจริง แต่มัน “ขาด” บรรยากาศวิถีของตลาดน้ำ
ที่มีคุณลุงคุณตามานั่งสภากาแฟกันตอนเช้า มีขายขนมโบราณแปลกๆ ที่ยังกินได้จริง
กลับกลายเป็นการมีธุรกิจกำไรเข้ามาเกี่ยวข้อง โปรโมตให้มันเยอะๆ หน่อย
ออกสื่อบ้าง หลอกให้บล็อกเกอร์มาเที่ยวแล้วก็เขียนถึงบ้าง
(อ้าว… แมวดื้อก็เข้าข่ายนี่เนอะ ฮ่า..ฮ่า)
ถึงแม้จะรู้แบบนั้น แต่เราก็ยังโหยหาประสบการณ์ อย่างน้อยขอไปสัมผัสสักครั้งก็ยังดี
การเดินทางก็ไม่ยากมากนัก
ใช้ถนนเพชรเกษม (เหมาะสำหรับคนที่ไม่ได้พักในหัวหิน หรือเข้าไปในเมืองหัวหิน)
วิ่งสบายๆ แต่อย่าเร็วมาก ป้ายบอกทางไม่ใหญ่
พอเข้ามาถึงป้ายตรงนี้เลี้ยวซ้ายจอดรถตรงที่โล่งๆ นี้เลย
เดินนิดหน่อย แต่ว่าตอนขากลับ สบายกว่ากันเห็นๆ
(ไม่ต้องรอรถติดแถวยาววววว)
ป้ายยาวมาก
จนคิดไปว่าหากเขียนชื่อเต็มๆ
“สามพันนาม” (3000 ชื่อ)
ก็คงต้องยาวมากแน่ๆ
บรรยากาศคล้ายสวนสาธารณะ
มีเรือถีบด้วย
มองเห็นบริการนำทางด้วยห่านตัวเป็นๆ แล้วก็อดยิ้มไม่ได้
(อย่าลืมไปจ่ายค่านำทางด้วยนะ)
หมาน้อยตัวนี้ ไม่กระดุกกระดิก แข็งขนาดนี้
ยังต้องล่ามกันอีก!!
ป้ายห้องน้ำเก๋ไก๋
(ห้องน้ำเก็บค่าบริการนะเออ.. อย่าลืมพกเหรียญไปด้วย)
ติตี้โบกมือให้ปลา
เอ้ย!! ให้อาหารปลาอยู่ต่างหาก
แชะ..แชะ
เสื้อยืด
สีสวยดีนะ ฟ้า – น้ำตาล
ติตี้ขอถ่ายรูปกับห่านน้อย
แดดร้อนมาก น่าสงสารห่าน
(สงสารติตี้ด้วย)
ถึงแดดจะแรง แต่ก็ยังยิ้มได้
เท่าที่เดินเล่นมาพักใหญ่
นอกจากร้านขายอาหารและเสื้อผ้าแล้ว
จุดนึงที่ตลาดน้ำหัวหินสามพันนามหยิบมาเพิ่มกิจกรรมแก่นักท่องเที่ยว
ก็คือการให้ได้สัมผัสกับนานาสัตว์ การเลี้ยงดู ให้อาหาร
ทั้งการป้อนนมให้แพะ, ขี่ม้าเดินรอบตลาดน้ำ, ให้อาหาร (เม็ด) ปลา
และเพิ่มความแปลกใหม่ด้วยการ “ป้อนนม” ปลาคาร์พ
ซึ่งก็เป็นการเอาอาหารเม็ดไปละลายน้ำ จากนั้นก็ใส่ขวดนม
ให้นักท่องเที่ยวนำไป “ป้อน” ปลาคาร์พ
ซึ่งถึงแม้ว่าไม่ได้ดูดแบบสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
แต่ก็ยอมรับว่าท่าทางลักษณะนั้นคล้ายคลึงทีเดียว
(มันกระโดดมาฮุบซะมากกว่านะ)
ที่น่าสงสารก็คืออาหารเม็ด (อันน้อยนิด) พอเอาไปละลายน้ำ มันก็กินไม่อิ่ม
ก็ต้องกินอยู่เรื่อยไป
แถมเวลาป้อน ก็จะต้องมีอากาศเข้าไปด้วย ซึ่งไม่แน่ใจว่าในเรื่องสุขภาพของตัวปลานั้นจะโอเคหรือไม่
แม้ว่าระยะทางหนึ่งรอบจะดูไม่ไกลมาก
แต่ว่าความเร็วในการเดินเวลานักท่องเที่ยวเยอะๆ ก็อาจทำให้เมื่อยได้ในระดับหนึ่ง
ดังนั้นหากมีผู้สูงอายุไปด้วย อาจลองใช้บริการนั่งรถไฟซึ่งจะวิ่งไปครึ่งรอบของตลาดน้ำ
(นั่งรถไฟเข้าไปครึ่งรอบแล้วก็เดินกลับออกมา)
ติตี้โบกรถไฟ
(ไม่จอดหรอกนะ)
ช้อปปิ้งเล็กๆ เดินๆ หม่ำๆ ไปเรื่อย
แดดแรงแต่ยังสู้ไม่ถอย
Tags: Brassiere Beach, Float Market, Hua Hin, Hua Hin Sam Phan Name Floating Market, Pranburi, Sam Phan Nam, ตลาดน้ำ, ตลาดน้ำหัวหินสามพันนาม
Permalink |
Posted in Diary, Travel |
No Comments »
