วันนี้อ่าน tweet แล้วของขึ้นอีกแล้ว
ฮ่า..ฮ่า
ด้วยการนำเสนอ
ของบุคคล หรือหน่วยงานที่เรียกตนเองว่า
“สื่อ”
หลายต่อหลายครั้ง
ที่มีการนำเสนอข่าวสาร
ให้ประชาชนทั่วไปได้รับทราบ รับรู้
โดยใช้ “ข้อความชี้นำ”
ไม่ว่าจะเป็นการจงใจ ให้ดูมีสำนวนของตนเอง
หรือเป็นความเคยชิน เขียนความคิดตนเองเข้าไปด้วย
แมวดื้อมองว่าเป็นการชี้นำ.. แบบน่ารำคาญ
แมวดื้อไม่รู้ว่า ในหลักสุตรเค้าเรียนอะไรกันบ้าง
อาจจะเรียนวิชาการปลุกระดม หรือจิตวิทยา
แบบที่มีการศึกษาในวิชาทหาร
(เรียน ร.ด. ก็มีเหมือนกัน)
จึงทำให้พยายาม “ยัดเยียด” หรือชี้นำให้ผู้รับสาร
เกิดความคล้อยตาม
สำหรับการศึกษาทางสายการแพทย์
แมวดื้อเข้าใจว่าจะถูกสอนให้ระวัง การกระทำดังกล่าวเป็นอย่างมาก
เพราะการชี้นำจะทำให้เรารวบรวมข้อมูลได้ผิดพลาดง่ายมาก
เช่น
“น้ำมูกข้นไหม”
คำถามมันจะกลายเป็นขั้นแอดวานซ์
คำถามก่อนหน้านั้น ควรจะเป็น
“มีน้ำมูกหรือไม่”
คนไข้อาจจะหยุดคิดสักนิด
ว่าตนมีน้ำมูกหรือไม่
การถามคำถามว่าน้ำมูกข้นหรือไม่
เป็นการชี้นำให้คนไข้คิดไปก่อนว่ามีน้ำมูกแน่นอนแล้ว
ยิ่งเป็นในสัตว์
การถามเจ้าของสัตว์ยิ่งต้องระมัดระวังอย่างมาก
เจ้าของบางราย
แยกระบบทางเดินหายใจ กับระบบทางเดินอาหารไม่ได้
ซึ่งการขี้นำ โดยคำถามที่ใช้คำว่า “อาเจียน”
ต้องระวังเป็นพิเศษ
เพราะสิ่งที่สัตว์แสดงอาการ มีเสมหะในคอ และพยายาม “ขาก” ออกมา
(อยู่ในระบบทางเดินหายใจ)
แต่คำว่า “อาเจียน”
จะนำไปสู่ความผิดปกติในระบบทางเดินอาหาร
มันคนละเรื่อง (คนละระบบ) กันเลย
